Hep böyle dizginsiz bir devinimle başlar anma yazıları, yaz-sil, yaz-sil yorgun düşene değindir uçurtma rüzgarı. Yazmaktan değil elbette. Yazmaktan yorulur mu insan? Düşüncelerin hızına mağlup olmaktan, geçmişe, güne bağlanan düşüncelerin damarlarından, bambaşka düşüncelerin serpilmesinden yorgun düşer. Yoksa Tayfun Kurt ağabeyi, Çınardibi Sahafı anmadan geçmek olur mu? Olmaz. Yolu Kadıköy'e düşmüş, kitap kokularının izini süren herkes bilirdi, Çınardibi sahafı. İyi insandı Tayfun ağabey, harika bir dükkandı Çınardibi. Alıp okuduğumuz kitapların, ettiğimiz sohbetlerin tadı bir yana, hangi kitapları kaçırıp okuyamadığına, edilememiş sohbetlere içerlenir insan. Nereden düştüyse akla, hayat...
*
Müzik.
